φιλόθακος

-ον, Α

(κατά τον Ησύχ.) αυτός που τού αρέσει να κάθεται, να μένει αργός, αδρανής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)-* + θᾶκος, άλλος τ. τού θῶκος (πρβλ. κοινό-θακος)].